Dagen zonder huilen,

druk bezig en bezet.

Niet denken en niet voelen,

volledig in verzet.

Bang voor de tranen,

bang voor het gemis.

Alle pijn negeren, 

net doen of het niet zo is.

Maar de liefde zoekt een uitweg,

dolend in plaats en tijd.

Het kan jou steeds niet vinden,

een hart vol pijn en spijt.

Mijn liefde onbeantwoord,

een hart dat telkens breekt.

Het sluit opnieuw zijn deuren,

tot de liefde zich weer smeekt.

Dromen van verlangen,

nog even dichtbij jou.

Opnieuw weer al die tranen,

opnieuw weer in de kou.

Wanhopig blijf ik zoeken,

al duurt het levenslang.

Verdwaald in al mijn tranen,

verslagen, eenzaam, bang.