Heb maar wat geduld met mij,

terwijl ik strompel, val en loop.

Het komt vast wel weer een beetje goed,

dat is wat ik hoop.

Mijn pijn zal nooit verdwijnen,

ik kreeg immers levenslang.

Mijn gouden randje dat is weg,

begrip is wat ik verlang.

Ik doe mijn best om weer te lachen,

iets van mezelf te geven.

In mijn chaos kost het veel,

Wordt overleven ooit weer leven?