Colombia

Vanaf het eerste moment hebben we onze meisjes verteld dat zij niet uit mijn buik zijn geboren, maar dat zij uit een ver land komen waar ze nog familie hebben wonen. Alcira gaf al vrij jong aan dat ze graag haar familie zou willen ontmoeten. Want stelde zij, misschien is er geen later en dan zou haar moeder mogelijk al overleden zijn. Dat het tegenovergestelde gebeurde konden we toen nog niet bedenken. Alcira was elf jaar oud toen we naar Colombia gingen. Achteraf gezien zijn we enorm dankbaar dat we dit nog hebben gedaan, voor zowel Alcira als haar familie. Want niet lang daarna werd Alcira ziek en was er inderdaad geen ‘later’ meer. Vier jaar na Alcira’s overlijden ben ik samen met mijn man opnieuw afgereisd naar Colombia om het verdriet over het verlies te delen met onze Colombiaanse familie. In een prachtig mooi kapelletje op een bijzondere locatie hebben we een herdenkingsdienst gehouden. Op dat moment verscheen er een prachtige regenboog dat voor mij voelde als een teken vanuit de hemel. Nadat ik een haarlokje van Alcira had begraven op een mooi plekje tussen de kindergraven bij het beeld van een engel, stond dit voor mij symbool aan dat ik Alcira had teruggeven aan haar geboorteland. Dit gaf rust in mijn hart dat gehuild had en opstandig was geweest vanwege de gedachte aan een mislukte adoptie.