Alles is zo anders nu jij er niet meer bent.

Weg uit mijn leven alsof ik je nooit heb gekend.

Waar ben je toch gebleven, was je ooit wel bij mij?

De dood neemt een loopje, gaat aan al mijn pijn voorbij.

Het voelt zo onwerkelijk, ongrijpbaar en alleen.

Je kamertje zo verlaten, het is intens gemeen.

Jouw lach in mijn gedachten, de woorden die je sprak.

Ik zal ze nooit meer horen, mijn hart die voor altijd brak.

Maar ik zal het blijven koesteren, dat is waar ik voor vecht.

Herinneringen bewaren, zodat ik weet jij was er echt!