Teveel moest jij verdragen,

oneerlijk als het was.

Toch ging je door met strijden,

voortdurend gaf je gas.

Wanneer alles leek verloren,

beet jij je stevig vast.

Niets kreeg jou eronder,

dat had niet bij jou gepast.

Veel slagen kreeg je te voortduren,

toch wist je steeds weer op te staan.

Je bezat enorm veel wilskracht,

zodat je er telkens voor kon gaan.

Op Facebook liet jij de wereld weten,

van vechtlust en van moed.

Van hoop en van vertrouwen,

jouw woorden deed velen goed.

Je schreef over die tijger,

die doorging al was hij moe.

De strijd was al gestreden,

maar de tijger gaf niet toe.

Jouw kracht was onuitputtelijk,

terwijl je eigenlijk niet meer kon.

Je bleef tot het eind een strijder,

tot de ziekte het van je won.

Toch heb je niet verloren,

je bent de winnaar in de strijd.

De ziekte ging gelijk met jou verloren,

dit kostte ‘m jaren van z’n tijd.

Maar jouw dood werd niet het einde,

de ziekte kreeg niet in alles z’n zin.

Het won alleen jouw lichaam,

want jij kreeg een glansrijk nieuw begin!