Laat me maar op een eilandje zitten

in een zee van eenzaamheid.

In mijn verdriet voel ik me dicht bij jou,

vertrouwd net als vroeger

wij samen, jij en ik.

Wees niet bang,

ik kom wel weer terug.

Terug naar de werkelijkheid

daar waar ik hoor.

Ik mis je oneindig,

mijn liefde onbeantwoord groot.

Ik blijf je zoeken,

ik wil je vinden.

Laat me maar,

dit is mijn manier.

Hoe doe ik het anders,

Overleven?