Mijn hart is gebroken, 

voor altijd op gekrast.

Ik huil en schreeuw van binnen,

doe alles op de tast.

Ik kan er echt niet tegen,

ik wil je terug bij mij.

Hoe moet ik zonder verder,

jij hoorde aan mijn zij.

Ik voel me zo verloren,

ondanks liefde om mij heen.

Zoveel fijne mensen,

tegelijk toch zo alleen.

Mijn tranen zijn als regen,

vallen als plassen naast me neer.

Ik struikel, sta weer op,

zo gaat het telkens weer.

Zal ik ooit weer leven,

want alles voelt zo leeg.

Het is zo stil van binnen,

een herinnering is wat ik kreeg.

Al is dit nog zo waardevol,

het voelt pijnlijk tegelijk.

Maar ik zal het blijven koesteren, 

alleen dat ben ik nog rijk.